Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2013

Τα χρονικά του Ρενέ-Νάσου Παλαιολόγου : O άνθρωπος που έκλεψε τα αστέρια ( IΙ )

Ήταν ένα ήσυχο απόγευμα στο δημαρχείο της πόλης. Όπως όλα τα απογεύματα στο δημαρχείο δηλαδή. Τι κάνουν οι άνθρωποι που δουλεύουν στο δημαρχείο και δη αργά το απόγευμα; Κανείς δεν ξέρει. Ούτε οι ίδιοι κατά πάσα πιθανότητα. Υποθέτω πως παίζουν πασιέντζα.

Ο δήμαρχος καθόταν βολικά στη μεγάλη δερμάτινη του πολυθρόνα και απολάμβανε το δωρεάν ασύρματο ίντερνετ που είχε ο ίδιος εγκαταστήσει σε κάθε γωνιά της πόλης. Το δεξί του χέρι χειριζόταν το ποντίκι, ενώ με το αριστερό του χέρι στριφογύριζε αργά και απολαυστικά το πυκνό του μουστάκι. Μια πονηρή ιδεά του πέρασε από το μυαλό. Άφησε το μουστάκι του ήσυχο για λίγο. Πληκτρολόγησε μια διεύθυνση.
"Τι στο καλό; Ποιος κλείδωσε τις τσόντες; Α, ναι... εγώ. Γιατί το έκανα όμως αυτό; Απαράδεκτο. Θα χάσω στις επόμενες εκλογές έτσι που το πάω....".
Ο δήμαρχος έλεγε όλες τις σκέψεις του δυνατά. Οι μεγάλες ιδέες πρέπει να γνωστοποιούνται σε όλους. Βέβαια τώρα ήταν μόνος του στο γραφείο. Oύτε επρόκειτο για μεγάλη ιδέα. Αλλά δεν το είχε σκεφτεί και πολύ αυτό που έκανε... Όπως και όταν αποφάσισε να μπλοκάρει όλα τα "ενήλικα" sites στο δίκτυο της πόλης. Δε βαριέσαι; Τα πάντα διορθώνονται όταν είσαι ο δήμαρχος. Αρκεί να σηκώσεις το τηλέφωνο και να πατήσεις ένα-δυο πλήκτρα. Και αυτό έκανε...
"Γερτρούδη, φώναξε μου τον Φαίδωνα, σε παρακαλώ. Θέλω να συζητήσω μαζί του ένα πολύπλοκο ιδεολογικό ζήτημα σχετικό με τον κλάδο της πληροφορικής, στον οποίο και ειδικεύεται." Ο δήμαρχος είχε τον τρόπο του με τις λέξεις. Καθώς και έναν περιστασιακό εθισμό στο πορνό. Έκλεισε το τηλέφωνο και άπλωσε τα πόδια του πάνω στο γραφείο του.

Ακούστηκαν γρήγορα βήματα στο διάδρομο. Η άμεση αντίδραση του Φαίδωνα εξέπληξε τον δήμαρχο. Ποτέ δεν είχε τον τεχνικό υπολογιστών του για τόσο ετοιμοπόλεμο. Η πόρτα άνοιξε διάπλατα.
"Για μια στιγμή... εσύ δεν είσαι ο Φαίδωνας!", είπε ο δήμαρχος με τη γνωστή παρατηρητικότητα που τον χαρακτήριζε. Λογικό, καθώς απέναντι του στεκόταν ένας ξανθός άντρας με κοτσίδα και υπερβολικά περιποιημένο μούσι, καθώς και μια νεαρή καστανομάλλα κοπέλα που στεκόταν πίσω του και κρατούσε την ουρά της καμπαρντίνας του για να μην ακουμπήσει στο πάτωμα. Κανείς από τους δυο δεν ήταν σίγουρα ο Φαίδωνας.
"Φαίδωνας; Χαχα! Τι γελοίο όνομα είναι αυτό! Και βέβαια δεν είμαι ο Φαίδωνας, αγαπητέ μου δήμαρχε! Είμαι ο Ρενέ-Νάσος Παλαιολόγος, ιδιωτικός ντετέκτιβ, τιμωρός του εγκλήματος και ερασιτέχνης σερβιτόρος σε πιτσαρία!", είπε ο Παλαιολόγος και πέταξε την κάρτα του στο γραφείο του δημάρχου. Η κάρτα κύλησε κάτα μήκος του γραφειου και έπεσε απαλά στο πάτωμα. Ο δήμαρχος δεν έσκυψε να τη μάζεψει...
"Α, ναι, και από εδώ η πιστή μου βοηθός, η Σμαραγδία. Ικανή δακτυλογράφος, μα απαράδεκτη στην επίλυση σταυρολέξων. Είναι η καπάτσα της παρέας.", συνέχισε ο Παλαιολόγος. Είχε ήδη προσέξει την κάρτα στο πάτωμα, αλλά έδωσε τόπο στην οργή, γιατί σημαντικότερα θέματα τον απασχολούσαν τη δεδομένη στιγμή.
"Εεεεε... μπορείτε να με λέτε Σμαράγδα. Και δεν έχω ιδέα τι σημαίνει η λέξη καπάτσα.", συμπλήρωσε η βοηθός.
"Σιωπή, Σμαραγδία! Συγκράτησε την καπατσοσύνη σου για λίγο, καθώς μιλάμε διακυβεύεται η συμπαντική ισορροπία όπως τη γνωρίζουμε και ο δήμαρχος πρέπει να ενημερωθεί οσονούπω..."

Ο δήμαρχος παρακολουθούσε αποσβολωμένος το παραλήρημα δυο αγνώστων που μπήκαν ακάλεστοι στο γραφείο του και μετα βίας κατάφερε να αρθρώσει μια ολοκληρωμένη πρόταση.
 "Ξέρετε, έχω σημαντικές δουλειές να κάνω... Να επιλύσω ένα σημαντικό θέμα με το τοπικό δίκτυο.... Να ταΐσω τα παπάκια που βάλαμε στο ποτάμι... είδατε τα παπάκια; Όμορφα παπάκια... Ψηφίστε με. Έχω να πάω και από την Pizza Roma για να χαιρετίσω τους ψηφοφόρους μου, μα πάνω από όλα εγκάρδιους φίλους μου. Έναν-έναν θα τους χαιρετίσω. Ψηφίστε με. Έχω και μια σημαντική συνάντηση εκεί με τον Kevin Sorbo..." Ήταν μεγάλες οι ολοκληρωμένες προτάσεις του δημάρχου.

Ο Ρενέ-Νάσος Παλαιολόγος είχε στο μεσοδιάστημα κάτσει στο παράθυρο του γραφείου και κοιτούσε επίμονα τον νυχτερινό ουρανό. Δε φαινόταν να έχει δώσει σημασία σε όσα έλεγε ο δήμαρχος.
"Δήμαρχε, χρησιμοποιήσατε την λέξη σημαντικός δυο φορές στα τελευταία δυο λεπτά και δεν μπορώ παρά να υποθέσω ότι δεν γνωρίζετε το νόημα της λέξης. Οπότε ας αφήσουμε στην άκρη τα όμορφα παπάκια και τον Kevin Sorbo για αρχή... Απαντήστε μου σε μια ερώτηση. Έχετε προσέξει κάτι διαφορετικό στο νυχτερινό ουρανό τις τελευταίες μέρες;"
"Ε; ...κάτι διαφορετικό; Όχι..."
"Δεν περίμενα κάτι άλλο... δεν είστε ιδιωτικός ντετέκτιβ άλλωστε... Κύριε δήμαρχε, κάποιος έκλεψε τα αστέρια από τον ουρανό."
"Τι εννοείς έκλεψε τα αστέρια; Ποιος έκλεψε τα αστέρια; Πώς το έκανε αυτό;"
"Η ανθρώπινη ενσάρκωση του απόλυτου κακού, δήμαρχε μου! Ο Ροδόλφος Παλλάτσιο ντε Μάσα. Ο άνθρωπος που έβαλε δυο λ στο όνομα του, ενώ και με ένα θα προφερόταν το ίδιο. Ανέβηκε ψηλά με το μοβ αερόστατο του και μάζεψε όλα τα αστέρια σε ένα μεγάλο σάκο. Ρίξτε μια γρήγορη ματιά, δήμαρχε. Δεν είναι ουρανός αυτό, είναι ένας απέραντος, κατάμαυρος καμβάς. Πού είναι οι χρυσαφί πιτσιλιές που σκόρπισε πάνω του ο Δημιουργός, διάολε; Τι άλλο θα μπορούσε να έχει συμβεί, παρά μια τέτοια κατάπτυστη πράξη με ενορχηστρωτή αυτό τον σαλτιμπάγκο;"
Κάθε λέξη που έβγαινε από το στόμα του ήταν τόσο παθιασμένη, όσο και οργισμένη. Ο δήμαρχος έκατσε δίπλα στον ντετέκτιβ και έριξε μια γρήγορη ματιά στον ουρανό.
"Που να με πάρει και να με σηκώσει, έχεις δίκαιο...", είπε φοβισμένος ο δήμαρχος. Άρχισε να παίζει νευρικά με το μουστάκι του.
"Αυτός ο άντρας δεν έχει ηθικούς φραγμούς, δεν έχει όρια και δε θα διστάσει να κάνει οτιδήποτε. Σε τι αποτρόπαια εγκλήματα θα φτάσει μετά; Θα κλέψει τα αστέρια από την μπάλα του Champions League; Θα κλέψει τα ζωγραφισμένα αστέρια της Demy;  Πραγματικά δε γνωρίζω. Αλλά γνωρίζω ότι πρέπει να σταματηθεί."
"Και τι θέλεις από εμένα;"
Αυτά ήταν τα λόγια που περίμενε. Χαμογέλασε σαρδόνια, σαν κάθε ντετέκτιβ που σέβεται τον εαυτό του.
"Τι άλλο κ. Δήμαρχε; Χρόνο..."

(συνεχίζεται...)

Δεν υπάρχουν σχόλια: