Τετάρτη 17 Ιουνίου 2009

Σταρχιδισμός και διαπροσωπικές σχέσεις.

Έχετε ειλικρινά σκεφτεί ποτέ πόσο αφήνουμε τις απόψεις των άλλων για μας να επηρεάζουν την καθημερινότητα μας? Μπορεί να το σκεφτήκατε και να είπατε "Καθόλου.", παρ'όλα αυτά δε με νοιάζει η άποψη σας γιατί το blog είναι δικό μου και θα αναλύσω την άποψη μου. Και πάλι κάποιοι από εσάς που σκεφτήκατε ότι η απάντηση είναι καθόλου δεν θα τολμούσατε να μου το πείτε κατάμουτρα, γιατί θα σκεφτόσασταν "Και άμα κάνω λάθος? Και άμα αυτός ο γοητευτικότατος νεαρός blogger παρεξηγηθεί? Και άμα με ξεφτιλίσει με γαμάτα επιχειρήματα?". ΚΑΙ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ Η ΑΠΟΨΗ ΣΑΣ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΛΑNΘΑΣΜΕΝΗ. Σκεφτόμενοι το αντίκτυπο που θα έχει η άποψη σας σε εμένα φαίνεται οτι αφήνετε να σας επηρεάσει το τι θα σκεφτώ εγώ για την άποψη σας. Το άρθρο αυτό προσπαθεί να αναλύσει γιατί αυτός ο τρόπος σκέψης είναι κακός για την υγεία σας, γραμμένο απλά για να το καταλάβει εκτός από τα άτομα της υψηλής διανόησης που συνήθως διαβάζουν αυτό το ιστολόγιο και ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος("Ναι,εσύ!").

Μερικά απλά παραδείγματα. Έχετε περάσει στο πανεπιστήμιο(συγχαρητήρια κιόλας!) και έχετε βγει για καφέ με τη μυστηριώδη ΚΝίτισα γκόμενα που μόλις πρίν από λίγες μέρες γνωρίσατε και θέλετε να συνευρεθείτε σεξουαλικά μαζί της, ενώ αυτή θέλει να σας μιλήσει για τον σατανικό Συνασπισμό,για την εργατική τάξη, για τον ιμπεριαλισμό και για ένα-δυό μαθήματα της σχολής για να δείξει ότι είναι και αυτή φοιτήτρια σαν και εσάς για να νιώσετε πιο άνετα. Έχετε μπουχτίσει και μέσα σας σκέφτεστε "Πωπώ τι τραβάμε για να γαμήσουμε(δεν έχετε καταλάβει ακόμα οτι δε θα γαμήσετε)...Πότε θα κόψει τις μαλακίες?" αλλά ξαφνικά σκέφτεστε οτι αν τις πείτε οτι λέει μαλακίες θα παρεξηγηθεί, θα σας περάσει για μαλάκα και θα σας μισήσει. Οπότε λέτε "Εντάξει...συμφωνώ με αυτά που λες...δεν ξέρω...ωραία ακούγονται." και της δίνεται αφορμή για να συνεχίσει...

Εντάξει, ίσως η ΚΝίτισα να μην είναι και το καλύτερο παράδειγμα,καθώς θα συνεχίσει να σας μιλάει άσχετα με το αν διαφωνείτε. Οπότε ας πάμε σε παραδείγματα με τα οποία μπορείτε να ταυτιστείτε πιο εύκολα. Πόσες φορές έχετε καθίσει σε ένα μπάρ και βλέποντας μια εύμορφη νεαρά κορασίδα/έναν εύμορφο νεαρό σαν εμένα,σκεφτήκατε πόσο ωραία θα ταίριαζε με τα νέα σας μαξιλάρια(Δε ντρέπεστε να σκέφτεστε τόσο ρηχά ρε πάρταλοι?)? Και μέσα στα 2 λεπτά που την έχετε ερωτευτεί παράφορα,έχετε βγάλει ήδη ονόματα στα δυό παιδιά σας αλλά και το κατοικίδιο κοάλα σας(επειδή θέλετε πάντα να ξεχωρίζετε), επιθυμείτε να της εξομολογηθείτε τον ανείπωτο σας έρωτα για αυτήν. Όμως...αααααχ. Η σκέψη σας λειτουργεί ως εξής "Και πώς θα την πλησιάσω τώρα. Δεν την ξέρω καν.Θα με πει ανώμαλο(που είστε,αφού θέλετε κατοικίδιο κοάλα),θα μου ρίξει το ποτό στα μούτρα, θα...θα...θα...). Το ζήτημα είναι οτι με την απραξία καταλήγειτε μόνοι, αυτό που φοβόσασταν οτι θα σας συμβεί. Θα σας πω ένα μυστικό. Κάποιες γυναίκες/κάποιοι άντρες πάνε σε μέρη με κόσμο γιατί θέλουν να γνωρίσουν άτομα,θέλουν να τους πλησιάσουν και σκέφτονται/φοβούνται τα ίδια πράγματα.

Ξεπερνώντας αυτό το θέμα, θεωρούμε οτι πλησιάζετε το άλλο άτομο. Πιάνετε μια ωραία κουβέντα και θέλετε να πείτε αυτό το έξυπνο αστείο που σκεφτόσασταν όλη αυτή την ώρα. Αλλά σκέφτεστε κάπως έτσι "Και τι θα γίνει άμα δεν καταλάβει το αστείο? Τι θα γίνει αν νομίσει πως είμαι ένας σατανικός πιγκουίνος με μονόκλ και ημίψηλο καπέλο?". ΥΠΕΡΑΝΑΛΥΣΗ. Όταν προσπαθείτε υπερβολικά να κρύψετε αυτό που σκέφτεστε και αυτό που είστε, κοροιδεύετε τον εαυτό σας και το άλλο άτομο. Η υπερανάλυση αυτή λειτουργεί περισσότερο εις βάρος σας παρά το αστείο σας με τον πιγκουίνο. Δεν πιστεύω ότι κανείς ποτέ θα σας θεωρούσε σατανικό πιγκουίνο και δε θα καταλάβαινε ότι αστειεύεστε(ειλικρινά σκεφτείτε ένα καλύτερο αστείο από αυτό πάντως).Και πάλι αν είστε σατανικός πιγκουίνος...θα ήθελα να σας συγχαρώ που ξέρετε να χειρίζεστε PC και που μπορείτε και διαβάζετε το blog μου. Έχουν προχωρήσει οι σύγχρονοι πιγκουίνοι...

Υπάρχουν πολλά ακόμα παραδείγματα. Ερωτεύεστε έναν καλό σας φίλο/φίλη αλλά δε του/της λέτε τίποτα γιατί φοβάστε οτι θα χαλάσει η φιλία σας. Έχω και εγώ βρεθεί σε αυτή τη θέση και πολλοί ακόμα. Το ζήτημα είναι οτι τέτοιου είδους σκέψης οδηγούν σε απραξία, σε δεδομένη αποτυχία και σε δυστυχία. Που όμως κολλάει ο σταρχιδισμός του τίτλου σε όσα γράφω?

Ο σταρχιδισμός είναι ένα πρωτεύον χαρακτηριστικό του Έλληνα. Δηλώνει την απόλυτη αδιαφορία για οτιδήποτε. Ίσως στην προκειμένη περίπτωση να μην είναι και η καλύτερη δυνατή λέξη. Το ζήτημα είναι οτι εφόσον μπορούμε να αδιαφορούμε για πολύ πιο σημαντικά ζητήματα,μπορούμε και για αυτά που αν το καλοσκεφτούμε είναι συγκριτικά ασήμαντα. Το ζουμί της υπόθεσης είναι οτι δίνουμε πάρα πολλή σημασία στο τι πιστεύουν οι γύρω μας για εμάς και υπεραναλύουμε, επομένως αφήνουμε αυτές τις απόψεις να επηρεάζουν τον τρόπο ζωής και συμπεριφοράς μας. Προφανώς δεν ισχυρίζομαι οτι έχω απαλλαχθεί από τα δεσμά των εξωτερικών απόψεων. Είμαι τόσο ένοχος για αυτό που κατηγορώ εδώ όσο κανένας άλλος ίσως. Το ζήτημα είναι οτι το έχω παραδεχτεί και ότι θέλω και θα το αλλάξω. Εν τέλει, πρέπει να σταματήσουμε να νοιαζόμαστε τόσο,χωρίς προφανώς να αδιαφορούμε πλήρως, για την άποψη των άλλων.

THE END