Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2009

O S πάει στο μετρό.

Ο Sindar εδώ και πολύ καιρό με παρακαλεί γονατιστός να τον αφήσω να γράψει ένα κείμενο για το blog μου. Ύστερα από τις καθημερινές ικεσίες και τα παρακάλια, υποσχέσεις για περισσότερους αναγνώστες, τεχνικές υπνωτισμού, σαγήνευσης, voodoo και πάσης φύσεως μαγεία, αποφάσισα να δεχτώ και να δημοσιεύσω το κείμενό του. (Ed: Και αυτό το έγραψε μόνος του, αλλα επειδή βαριέμαι να γράφω δικό μου, ας προσποιηθούμε οτι το έγραψα εγώ)


Αγαπητέ (καθυστερημένε) αναγνώστη, εδώ και πολλές ημέρες ο αγαπητός Irvine προσπαθεί να με πείσει να κάτσω να γράψω ένα γκρίζο κείμενο για το μπλογκ του (Ed: μόνος του μου το ζήτησε). Του εξήγησα επανειλημμένως πως δε θα κάτσω να αφιερώσω χρόνο για κάτι τέτοιο και άλλωστε του θύμισα πως δεν το διαβάζει και κανείς, εκτός από μερικούς βλαμμένους (όπως εσύ) για τους οποίους θα πρέπει να κάνω έξτρα δουλειά και να εξηγώ μέσα σε παρενθέσεις (σαν αυτή εδώ) τα πράγματα που γράφω για να μπορούν να τα κατανοήσουν(να τα καταλάβουν δηλαδή).  Μετά από τα πολλά παρακάλια, τις υποσχέσεις για αστρονομικές(μεγάλες δηλαδή) αμοιβές και αφού με διαβεβαίωσε πως θα μου προσφέρει 5040 πλάκες χρυσού (ασφράγιστες), 20,000,000€ σε ομόλογα του Βατικανού, ένα κατοικίδιο κοάλα(πάντα ήθελα ένα, γιατί θέλω να είμαι ξεχωριστός), ένα μεγάλο αυγό αρκούδας, καθώς και ένα σακί που χωράει παραπάνω από τριάντα απίδια, ενέδωσα.(Ed: με έξυπνο τρόπο δεν επιβεβαιώνει πόσα απίδια τελικά χωράει ο σάκος.) Χωρίς να έχω ιδέα(χωρίς να ξέρω δηλαδή) που πρέπει να καταλήξω με όλα αυτά (και έχοντας κατά νου το αποτέλεσμα των προσφάτων εκλογών στη Βοημία), ξεκινάω. Ή μήπως να πω «ξεκινώ».. Ξεκινώ, γιατί είναι πιο κουλτουρέ και δήθεν.

Είναι Παρασκευή βράδυ [όχι πολύ αργά, γύρω στις 8:16] και βρίσκομαι στο μετρό του Ευαγγελισμού. Έχω φτάσει νωρίς, οπότε βραδύνω το βήμα μου και αποφασίζω να σταματήσω κάπου και να παρατηρήσω τον κόσμο που περνά. Στέκομαι σε μια διακριτική γωνία, πατάω το πλέη στο άϊποντ(κάθε δήθεν ψευτοκουλτουριάρης έχει ένα γκατζετάκι μακ πρόχειρο) και περιμένω. Σε 6 λεπτά έχει φτάσει ο επόμενος συρμός και ο κόσμος αρχίζει να ανεβαίνει τις κυλιόμενες. Μερικοί πατάνε προσεκτικά(με προσοχή δηλαδή) από το κυλιόμενο στο στέρεο έδαφος, άλλοι βιαστικά και μερικοί αφηρημένα. Στρίβουν και με γοργό βηματισμό (εκτός από μερικές αλτέρνατιβ κοπελίτσες, καθώς τα σταράκια προσφέρουν μικρή ιπποδύναμη) περνούν από μπροστά μου. Βιάζονται όλοι (και οι αλτερνατιβ κοπελίτσες), εγώ όχι. Άλλωστε έχω φτάσει νωρίς. Τους παρατηρώ έναν έναν, όλους( νταξ, μπορεί να έχασα μερικούς, αλλά δεν είναι εκεί το θέμα ). Και θα ξεχωρίσω εδώ μερικούς.
Μέσα στο πλήθος με βήμα σίγουρο, καθώς φαίνεται, είναι ο Μπατμαν (δεν τον χαρακτηρίζω τυχαία έτσι.). Κολλητό μπλουζάκι, στενό τζιν, λουστρίνια, μαλλί φτιαγμένο και ζώνη που αναβοσβήνει. Γυμνασμένος, συνηθισμένος στην καλή διατροφή (σεηκς πρωτεϊνης, κρεατίνη, steroids, τόνος, kit-kats και αυγά αρκούδας –σαν αυτά που μου υποσχέθηκε ο καλός μου Έρβην). Αυτά μπορείς και να τα παρατηρήσεις καθώς τον συναντάς και τον προσπερνάς βιαστικός πηγαίνοντας στον προορισμό σου. Αν όμως έχεις φτάσει νωρίς και στέκεσαι δήθεν αφηρημένος σε μια διακριτική γωνία, τότε τι παραπάνω έχεις την πολυτέλεια να παρατηρήσεις; Το βλέμμα του γυρνά από δω και από κει, προσπαθεί να προσδιορίσει ψάχνοντας αντιδράσεις, κατά πόσο τραβάει την προσοχή ή όχι. Άλλωστε για κάτι πρέπει να αξίζει όλη αυτή η προσπάθεια να δείχνεις εμφανίσιμος. Μου θυμίζει αυτό που κάνουν οι νυχτερίδες (ή τουλάχιστον όταν ήμουν πιτσιρίκι στο σχολείο, αυτό διάβασα ότι κάνουν): ρίχνουν κύματα παντού, αυτά χτυπάνε στα εμπόδια τριγύρω, επιστρέφουν και παίρνουν πίσω «εικόνα». Το κάνουν συνεχώς καθώς δεν έχουν όραση. Έτσι και ο μιστερ Μπατμαν του μετρό, καθώς προχωράει βιαστικά αναμέσα στο πλήθος, κοιτάζει αν τον κοιτάζουν...συνεχώς...ακόμα και όταν βιάζεται.
Εκεί πιο πίσω είναι η τριαντάρα εργαζόμενη καριερίστα. Κομψό ντύσιμο, σίγουρο βάδην και το ψυχρό ύφος του υπολογισμού. Είναι σημαντική ή έτσι πιστεύει. Αλήθεια, πως μετρά κανείς τη σημαντικότητα; Και τι σημασία έχει να είσαι σημαντικός ή όχι;(Ed : να δημοσιεύεται το άρθρο σου στο blog μου.) Ένα βήμα πιο κοντά στην ευτυχία ή θέμα εγωισμού; Ή ίσως η ικανοποίηση του εγώ να είναι ένα βήμα[ίσως δύο] πιο κοντά στην ευτυχία;

Ο έφηβος με το σκεητ. Μα γιατί κατέβηκε εδώ; Δεν έπρεπε να κατέβει στο Συνταγμα; Εκεί συχνάζουν οι σκεητάδες. Βλέμμα αδιάφορο, κορδόνι λυτό. Και αν το πατήσει όσο κάνει σκέητ; Θα φάει τα μούτρα του; Μπα, γνωρίζει πώς να πέφτει. Αλλά θα πέσει. Όμως δεν το φοβάται. Τέλος πάντων, τόση ιστορία άδικα, μπορεί απλά να το δέσει (ναι, το κορδόνι). Να κάνει ένα «μπαλτιμορ νοτ».(Ed: κουλτούρα!!!) Βιάζεται πολύ μάλλον, για να αφιερώσει χρόνο στο δέσιμο ενός παπουτσιού. Άλλωστε προσφέρει και στυλ.

Να και η εικοσάρα βαμμένη ξανθιά με τη μπότα. Γιατί κοπέλα μου είσαι ντυμένη (γδυμένη) και βαμμένη (σοβαντισμένη) έτσι; Τι σου φταίει ο σαραντάρης εργαζόμενος, παντρεμένος που χει βγει βόλτα με τη γυναίκα του, που τον πιάνει στα πράσα να τη χαζεύει και του χώνει μια σφαλιάρα; Φυσικά και δε φταίει. Το βλέπει, χαμογελάει στον εαυτό της αμυδρά και συνεχίζει καρφώνοντας βιαστικά τη μπότα σε κάθε βήμα. Συν ένας.

Δίπλα, λιγάκι δεξιά ο σαραντάρης εργαζόμενος, παντρεμένος που χει βγει βόλτα με τη γυναίκα του. Γιατί όμως βιάζονται, αφού βόλτα βγήκαν; Τον πιάνει στα πράσα να χαζεύει μια μικρούλα ντυμένη προκλητικά, βαμμένη άσχημα και του χώνει μια σφαλιάρα. Ακολουθεί χτύπημα στα πλευρά και πιθανότατα -αργότερα- χτύπημα κάτω από τη ζώνη. Με προσέχει που τους παρατηρώ(με είδε να τους κοιτάζω από τη γωνία που έχω σταθμεύσει δηλαδή – άλλωστε έφτασα νωρίς), τραβά αλλού το βλέμμα βιαστικά και πιάνει τη γυναίκα του από τη μέση. Αυτή τον αφήνει να την κρατήσει και συνεχίζουν προς την έξοδο.

Ένας βιαστικός Ισπανός (ή τέλος πάντως αυτό πιστεύω ότι ήταν), καουμπόικο παπούτσι(χωρίς σπιρούνια), μαύρο τζιν με ευδιάκριτες πορτοκαλί ραφές και πουκάμισο ανοιχτό στο στήθος. Ένας τεράστιος σταυρός κρέμεται στο λαιμό του. Σα να βγήκε από ταινία.


Βιαστικός κόσμος, κάθε μερικά λεπτά, ανεβαίνει τις κυλιόμενες, στρίβει γύρω από την κολόνα, περνάει τα μηχανάκια επικύρωσης εισιτηρίων και φεύγει βιαστικά έξω.

Κάθομαι λίγο ακόμη εκεί στην γωνία παρατηρώντας τον κόσμο να περνά. Πέρασαν άλλοι 3 συρμοί. Σε κάθε φουρνιά του βιαστικού κόσμου πάντα υπήρχε ο μπατμαν, η καριερίστα, ο έφηβος, η ξανθιά, το παντρεμένο ζευγάρι. Μόνο ο Ισπανός έλειπε. Ήταν ουαν ταημ ονλυ, στον πρώτο συρμό(πρεμιέρα). Το ίδιο βιαστικό μοτίβο. Ξανά και ξανά και ξανά Όμως κοιτάζω το ρολόι, έχει περάσει η ώρα. Κατευθύνομαι βιαστικά προς τις κυλιόμενες.. Βιάζομαι. Έχω αργήσει.

Ευχαριστούμε τον Sindar για την βαρετή και ανούσια ιστορία του! :)

Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2009

Inside Joke: The Next Generation pt.1

Instrumental Intro

In a blog far, far away... A group of people knowing each other through MSN starred in an adventure of epic proportions with no story whatsoever...and it somehow got popular. Now the creator of this story wants to milk the franchise once more. So prepare yourselves...for another adventure with jokes only very few people get!
This summer...Irvine, Cursed, Warrior Fortsa, Lloyd, Sindar, Doppelganger and Morgan Freeman are....
INSIDE JOKE: THE NEXT GENERATION.

Dreamkiller : Είμαι και εγώ, κολλητοί μου!

*cricket chirp*

Episode 1
C- Μα καλά, μόλις γύρισα από τον Νυρεμβέργο και με σέρνετε πάλι στις μαλακίες σας?
I- Καλέ μου Κέρσι, ηρέμησε θα έχει και Μεσούγκα εκεί που πάμε. *hug*
C- Μεγαλύτερη μέταλ μπάντα εβερ ddd
L- Τι πράγμα? Σ'αρέσουν οι άντρες?
C- Αν είναι άντρες σαν τον Haake και τον Thordendal και τον Kidman, ναι μ'αρέσουν!
S- Gay alert!!!!!!!!!!~1oneone
WF- Λοιπόν, σοβαρευτείτε. Πάμε σε δείπνο με τον Uri Geller.
S- Stin Kriteeh eimaste panta sovaroi :L Thes skotoso kanenan? Pew pew pagouzi! Anokseidoto.
DG- Σοβαρό άτομο ο Geller. Νόμιζα οτι τα βίντεο του James Randi και το "Anti-Uri Geller" group στο facebook θα σας είχαν πείσει.
L- Ναι, αγορίνα, αλλά αυτός έχει σόου στην τηλεόραση και εσύ όχι. Και εγώ τραγουδάω γαμάτα και με γουστάρουν όλες οι δαιμόνισσες.
DG- Πώς δεν έχω σόου στην τηλεόραση? Κάθε Δευτέρα στο Fox είμαι.
Ι- Ρε Ντόπελ, πόσες φορές θα στο πω, το ότι πέρασες Ιατρική δε σημαίνει οτι είσαι ο House.
DG- Ε Α ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ!
S- Mena maresei Randeeh, alla maresei kai Urigeller giati kamei mplak magix!!!!!~11 Eime ninjas.
D- Και εμένα μ'αρέσει ο Uri Geller.

*cricket chirp*

*Dreamkiller σκυβει κεφάλι*

C- Μερικές φορές νομίζω οτι ακούω κάποιον να μιλάει. Με στενοχωρεί λίγο αλλά μετά ακούω το Stengah και το ξεχνάω.
WF- Καλή φάση. Εγώ είμαι αφοσιωμένος στην δουλειά μου και δεν προσέχω κανέναν να μιλάει. Να και τώρα που θα με πάρουν στρατό τους είπα οτι δε γίνεται γιατί αν φύγω θα κλείσει το μαγαζί.
L- E...καλέ μου Άνδυ σε έχουν απολύσει από το μαγαζί.
Ι- Σκάσε ρε, δε του το είπαμε ακόμα. Ο Lloyd εννοεί οτι το Coalition of the Killing είναι κομματάρα.
L- Θα ήταν καλύτερο αν το τραγουδούσα εγώ.
C- Ρε Λόδυ γιατί γίνεσαι τόσο κακός με τον Morgan? Θες να βάλω τον Lars να σε δείρει?
DG- Τι λέγατε τόση ώρα? Είμαι πολύ γιατρός πλέον για να σας δίνω σημασία.
Όλοι - :W
D- Τώρα καταλαβαίνετε πως νιώθω!!!

*cricket chirp*

D-ΛΟΛ ΠΛΑΚΑ ΚΑΝΩ, ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ!
S- Ego katalaveno ;););) YA SHOO EIMAI TO GAMERPO!
DG- Και να σας κάνω μια ερώτηση για να σκεφτείτε μέχρι το επόμενο επεισόδιο. Γιατί δεν έχουμε δει τον Uri Geller να μετατρέπει ποτέ ένα λυγισμένο κουτάλι σε κανονικό?
Όλοι - Χμμμμμμμ...ύποπτο....

*to be continued*

Απαντήσεις στο ερώτημα του Ντόπελ μπορείτε να δώσετε στο comment section.

Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2009

The one where Near has a bad mood.

Μερικές φορές μου τη δίνει τόσο πολύ αυτός ο κόσμος. Τόσο μα τόσο πολύ. Και θα ήταν "ωραίο" να έγραφα άλλο ένα από τα συνηθισμένα κείμενα που βλέπετε στα blogs από άτομα που θέλουν να γκρινιάξουν για οτιδήποτε. Δε μου αρέσουν αυτές οι κοινοτυπίες, αλλά για κάποιο λόγο σήμερα έχω αυτή την ανάγκη να γράψω μιά τέτοια. Αλλά για ποιό πράγμα να πρωτογκρινιάξω? Είναι σαν να είμαι σε ένα τεράστιο δωμάτιο με σκατά και να πρέπει να διαλέξω ποιό είναι το πιο σκατουλί..
Ίσως σας κάνει έκπληξη οτι ένα άτομο με τόση έφεση στην χαζομάρα όπως εγώ να θέλει να γράψει ένα καθ'όλα "αρνητικό" κείμενο. Ίσως και όχι. Σήμερα απλά είναι μια από τις μέρες όπου ακόμα και να αναπνέω μου φαίνεται επίπονο. Και θα ήθελα τόσο να γράψω ένα ωραιότατο κειμενάκι με τα γνωστά μου αστεία(?) και θα το ευχαριστιόμουν προσωπικά σε πολύ μεγάλο βαθμό. Δυστυχώς η έμπνευση μου έχει φύγει μαζί με τη διάθεση μου.
Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ελπίζουμε για καλύτερες μέρες.
And thus ends another pointless entry on this blog.

Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2009

A raccoon.


Αστείο

Πώς λέγεται ο Cursed που πάει στην Γερμανία και επιστρέφει γαμάτος;
-Νυρεμβέργος.

ANTI CLIMAX PUNCHLINE.

Κατουριέμαι.

Θα γράψω κάτι αύριο.

Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2009

Kangaroodeo

Κλίμακα φιλίας:
Φίλος
Σκύλος
Κανγκουρό
Νίκος Χρυσόγελος
Hank Mardukas

Δημήτρης

Και εγώ τον συμπαθώ πολύ τον Δημήτρη.

Κουλτούρα - Πάρτ Ουάν

Οι πιστοί οπαδοί του παρόντος ιστολογίου θα αναρωτιούνται που είχα χαθεί όλο αυτό τον καιρό. Η αλήθεια είναι ότι δούλευα σκληρά γράφοντας στίχους για τον νέο δίσκο του Σωκράτη Μάλαμα. Καθώς να γράψεις στίχους για έναν τόσο μεγάλο αοιδό όσο ο Σωκράτης αποτελεί τουλάχιστον άθλο, το παρόν κείμενο μου πήρε 4 μήνες να το γράψω και μάλιστα είναι ακόμα ημιτελές. Παρ'όλα αυτά σας δίνω αυτό το πρωτότυπο γιατί μου λείψατε, μούλικα. Απολαύστε το με καλό κρασί και ναργιλέ, όπως κάθε σωστό τραγούδι του Μάλαμα.

Κουλτούρα

Στίχοι : Νάτε Ποτάμης
Μουσική : Μια στο κεφάλι μου.

Έβαλα φωτιά στους ουρανούς
με κάτι μεθυσμένους γερανούς
Με πήρανε καβάλα στα φτερά τους
χάσανε και εκείνοι τη χαρά τους.

Τον έναν τον ελέγανε Καίσαρα Βαλιέχο.
Σαν σκέφτομαι εσένανε, τον πόνο δεν αντέχω.
Τα όνειρα μου έχασα σε ένα βαρέλι ρούμι
που κλέψαν τυφλοπόντικες και κρύψαν σε λαγούμι.
Μ'αρέσουνε οι άντρες και ο Πάνος Κιάμος.
Μ'αρέσει και η ΔΑΠάρα, γαμώ τον Τσε Γκεβάρα.

---------------------------------------------------

ΠΡΟΣΟΧΗ: Οι τελευταίοι δυο στίχοι αποσκοπούν στο να αποτινάξει ο Σωκράτης τόσο τον χαρακτηρισμό του ως κουλτουριάρης, όσο και οποιεσδήποτε συνδέσεις της μουσικής του με πολιτικές πεποιθήσεις και επ'ουδενί δεν εκφράζουν το στιχουργό.

Τετάρτη 17 Ιουνίου 2009

Σταρχιδισμός και διαπροσωπικές σχέσεις.

Έχετε ειλικρινά σκεφτεί ποτέ πόσο αφήνουμε τις απόψεις των άλλων για μας να επηρεάζουν την καθημερινότητα μας? Μπορεί να το σκεφτήκατε και να είπατε "Καθόλου.", παρ'όλα αυτά δε με νοιάζει η άποψη σας γιατί το blog είναι δικό μου και θα αναλύσω την άποψη μου. Και πάλι κάποιοι από εσάς που σκεφτήκατε ότι η απάντηση είναι καθόλου δεν θα τολμούσατε να μου το πείτε κατάμουτρα, γιατί θα σκεφτόσασταν "Και άμα κάνω λάθος? Και άμα αυτός ο γοητευτικότατος νεαρός blogger παρεξηγηθεί? Και άμα με ξεφτιλίσει με γαμάτα επιχειρήματα?". ΚΑΙ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ Η ΑΠΟΨΗ ΣΑΣ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΛΑNΘΑΣΜΕΝΗ. Σκεφτόμενοι το αντίκτυπο που θα έχει η άποψη σας σε εμένα φαίνεται οτι αφήνετε να σας επηρεάσει το τι θα σκεφτώ εγώ για την άποψη σας. Το άρθρο αυτό προσπαθεί να αναλύσει γιατί αυτός ο τρόπος σκέψης είναι κακός για την υγεία σας, γραμμένο απλά για να το καταλάβει εκτός από τα άτομα της υψηλής διανόησης που συνήθως διαβάζουν αυτό το ιστολόγιο και ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος("Ναι,εσύ!").

Μερικά απλά παραδείγματα. Έχετε περάσει στο πανεπιστήμιο(συγχαρητήρια κιόλας!) και έχετε βγει για καφέ με τη μυστηριώδη ΚΝίτισα γκόμενα που μόλις πρίν από λίγες μέρες γνωρίσατε και θέλετε να συνευρεθείτε σεξουαλικά μαζί της, ενώ αυτή θέλει να σας μιλήσει για τον σατανικό Συνασπισμό,για την εργατική τάξη, για τον ιμπεριαλισμό και για ένα-δυό μαθήματα της σχολής για να δείξει ότι είναι και αυτή φοιτήτρια σαν και εσάς για να νιώσετε πιο άνετα. Έχετε μπουχτίσει και μέσα σας σκέφτεστε "Πωπώ τι τραβάμε για να γαμήσουμε(δεν έχετε καταλάβει ακόμα οτι δε θα γαμήσετε)...Πότε θα κόψει τις μαλακίες?" αλλά ξαφνικά σκέφτεστε οτι αν τις πείτε οτι λέει μαλακίες θα παρεξηγηθεί, θα σας περάσει για μαλάκα και θα σας μισήσει. Οπότε λέτε "Εντάξει...συμφωνώ με αυτά που λες...δεν ξέρω...ωραία ακούγονται." και της δίνεται αφορμή για να συνεχίσει...

Εντάξει, ίσως η ΚΝίτισα να μην είναι και το καλύτερο παράδειγμα,καθώς θα συνεχίσει να σας μιλάει άσχετα με το αν διαφωνείτε. Οπότε ας πάμε σε παραδείγματα με τα οποία μπορείτε να ταυτιστείτε πιο εύκολα. Πόσες φορές έχετε καθίσει σε ένα μπάρ και βλέποντας μια εύμορφη νεαρά κορασίδα/έναν εύμορφο νεαρό σαν εμένα,σκεφτήκατε πόσο ωραία θα ταίριαζε με τα νέα σας μαξιλάρια(Δε ντρέπεστε να σκέφτεστε τόσο ρηχά ρε πάρταλοι?)? Και μέσα στα 2 λεπτά που την έχετε ερωτευτεί παράφορα,έχετε βγάλει ήδη ονόματα στα δυό παιδιά σας αλλά και το κατοικίδιο κοάλα σας(επειδή θέλετε πάντα να ξεχωρίζετε), επιθυμείτε να της εξομολογηθείτε τον ανείπωτο σας έρωτα για αυτήν. Όμως...αααααχ. Η σκέψη σας λειτουργεί ως εξής "Και πώς θα την πλησιάσω τώρα. Δεν την ξέρω καν.Θα με πει ανώμαλο(που είστε,αφού θέλετε κατοικίδιο κοάλα),θα μου ρίξει το ποτό στα μούτρα, θα...θα...θα...). Το ζήτημα είναι οτι με την απραξία καταλήγειτε μόνοι, αυτό που φοβόσασταν οτι θα σας συμβεί. Θα σας πω ένα μυστικό. Κάποιες γυναίκες/κάποιοι άντρες πάνε σε μέρη με κόσμο γιατί θέλουν να γνωρίσουν άτομα,θέλουν να τους πλησιάσουν και σκέφτονται/φοβούνται τα ίδια πράγματα.

Ξεπερνώντας αυτό το θέμα, θεωρούμε οτι πλησιάζετε το άλλο άτομο. Πιάνετε μια ωραία κουβέντα και θέλετε να πείτε αυτό το έξυπνο αστείο που σκεφτόσασταν όλη αυτή την ώρα. Αλλά σκέφτεστε κάπως έτσι "Και τι θα γίνει άμα δεν καταλάβει το αστείο? Τι θα γίνει αν νομίσει πως είμαι ένας σατανικός πιγκουίνος με μονόκλ και ημίψηλο καπέλο?". ΥΠΕΡΑΝΑΛΥΣΗ. Όταν προσπαθείτε υπερβολικά να κρύψετε αυτό που σκέφτεστε και αυτό που είστε, κοροιδεύετε τον εαυτό σας και το άλλο άτομο. Η υπερανάλυση αυτή λειτουργεί περισσότερο εις βάρος σας παρά το αστείο σας με τον πιγκουίνο. Δεν πιστεύω ότι κανείς ποτέ θα σας θεωρούσε σατανικό πιγκουίνο και δε θα καταλάβαινε ότι αστειεύεστε(ειλικρινά σκεφτείτε ένα καλύτερο αστείο από αυτό πάντως).Και πάλι αν είστε σατανικός πιγκουίνος...θα ήθελα να σας συγχαρώ που ξέρετε να χειρίζεστε PC και που μπορείτε και διαβάζετε το blog μου. Έχουν προχωρήσει οι σύγχρονοι πιγκουίνοι...

Υπάρχουν πολλά ακόμα παραδείγματα. Ερωτεύεστε έναν καλό σας φίλο/φίλη αλλά δε του/της λέτε τίποτα γιατί φοβάστε οτι θα χαλάσει η φιλία σας. Έχω και εγώ βρεθεί σε αυτή τη θέση και πολλοί ακόμα. Το ζήτημα είναι οτι τέτοιου είδους σκέψης οδηγούν σε απραξία, σε δεδομένη αποτυχία και σε δυστυχία. Που όμως κολλάει ο σταρχιδισμός του τίτλου σε όσα γράφω?

Ο σταρχιδισμός είναι ένα πρωτεύον χαρακτηριστικό του Έλληνα. Δηλώνει την απόλυτη αδιαφορία για οτιδήποτε. Ίσως στην προκειμένη περίπτωση να μην είναι και η καλύτερη δυνατή λέξη. Το ζήτημα είναι οτι εφόσον μπορούμε να αδιαφορούμε για πολύ πιο σημαντικά ζητήματα,μπορούμε και για αυτά που αν το καλοσκεφτούμε είναι συγκριτικά ασήμαντα. Το ζουμί της υπόθεσης είναι οτι δίνουμε πάρα πολλή σημασία στο τι πιστεύουν οι γύρω μας για εμάς και υπεραναλύουμε, επομένως αφήνουμε αυτές τις απόψεις να επηρεάζουν τον τρόπο ζωής και συμπεριφοράς μας. Προφανώς δεν ισχυρίζομαι οτι έχω απαλλαχθεί από τα δεσμά των εξωτερικών απόψεων. Είμαι τόσο ένοχος για αυτό που κατηγορώ εδώ όσο κανένας άλλος ίσως. Το ζήτημα είναι οτι το έχω παραδεχτεί και ότι θέλω και θα το αλλάξω. Εν τέλει, πρέπει να σταματήσουμε να νοιαζόμαστε τόσο,χωρίς προφανώς να αδιαφορούμε πλήρως, για την άποψη των άλλων.

THE END

Κυριακή 3 Μαΐου 2009

A typical conversation with TheCursed.

TheCursed- o_o
Irvine | Random song lyrics that make me look cool - KALE MOU KERSI *hug*
TheCursed- ΚΑΛΕ ΜΟΥ ΕΡΒΗΝ!!!! *χαγκ*
Irvine - Ti kaneis? :L
TheCursed - Μια χαρά. Εσύ?
Irvine - Kiego. Paizoume yugi? lal.
TheCursed - :W
Irvine - *hug*
TheCursed- :W:W:W
Irvine -*hug**hug**hug*
TheCursed- ΛΑΛ. Δε μπορώ τώρα.΄Έχω να...κάνω κάτι.
Irvine - ok :/
*20 minutes of silence*
TheCursed - LETHARGICA! \m/
TheCursed - Χαλαρά πιο τεχνικό κομμάτι ever.
TheCursed - Full-body orgasm. ΝΑΙ ΡΕ ΜΟΥΝΙΑ, STENGAH, ΕΤΣΙ.
*Irvine looks at screen without knowing what to say*
TheCursed - Γιατί δε μου μιλάς? :W
Irvine - SENSE OF PURPOSE
TheCursed - ΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ
Irvine - :P
*more silence*
TheCursed - STRAWS PULLED AT RANDOM, OMFG.
*Irvine has signed out*

Κυριακή 8 Μαρτίου 2009

Inside Joke - Part 8

I- Παιδιά, αποφάσισα να σταματήσω να γράφω την ιστορία. Ο Heell θεωρεί οτι η ιστορία μου έχει καταντήσει ένα απολειφάδι των παλιών ημερών της δόξας της και ο Lloyd οτι γράφω καινούργια μέρη μόνο και μόνο για να παίρνω λεφτά από τις διαφημίσεις. Ακολουθεί ένα μήνυμα από τους χορηγούς μας και επιστρέφουμε.

*Peojuice. Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΧΥΜΟΣ. Πιές τον δικό μας χυμό. PEOJUICE.*

C- Αισχρό! BLOCK/DELETΕ ΝΑΟΥΜ. ΠΑΜΕ ΡΕ Μ**ΝΙΑ.

*MERENDA. Στην καρδιά μας πάντα πρώτη!*

*Προφυλακτικά Manowar, "Warrior's Shield". Τα μοναδικά true προφυλακτικά. Τώρα και σε γεύσεις "Metal" και "Steel"*

I- Και επιστρέψαμε! *crowd applause* Και τώρα, όπως σε κάθε άλλη άθλια κωμωδία θα δούμε τι συνέβη αργότερα σε όλους τους πρωταγωνιστές μας.

Ο Irvine πήγε στη φυλακή επειδή σκότωσε τον Heell γιατί δεν ερχόταν στους Haunted.Απέδρασε λίγο καιρό αργότερα με ελικόπτερο με έτερο Τρικαλινό κρατούμενο που το όνομα του είναι άγνωστο.

Ο Doppelganger έκοψε το House και άρχισε το Monk. Αποφάσισε να μην πάει τελικά στην ιατρική, αλλά στη σχολή ντετέκτιβ (ναί, υπάρχει τέτοια σχολή)

O Dreamkιller κέρδισε στο τέλος,όπως ζήτησε ο Sindar σε σχόλιο του σε προηγούμενο επεισόδιο. Πήρε το βραβείο και εξ-ΑΦΑΝ-ίστηκε από προσώπου γης. Κανείς δεν τον ξαναείδε, όχι οτι τον έβλεπε κανείς και πριν.

Ο Cursed έκανε σεχ... ΛΟΛ ΠΛΑΚΑ ΚΑΝΩ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ.

Ο Lloyd παντρεύτηκε την Lauren Harris. [Και ο Irvine την ΣΙΜΟΝΕ ΟΗΗΗΗΗ. (Εγώ γράφω την ιστορία, όποια θέλω παντρεύομαι)] Επιτέλους είχε βρει μια γυναίκα που τραγουδάει χειρότερα από αυτόν.

O WarriorFortsa απολύθηκε από τη δουλειά του. Το μαγαζί αργότερα έκλεισε επειδή μόνο αυτός έκανε δουλειά εκεί μέσα. Το αφεντικό ήταν βλάκας. Πήρε μαζί του τον Σονγκόκου και πήγαν στη Σουηδία να του γνωρίσει επιτέλους τον πατέρα του.

Ο Sindar ανέβηκε στη στέγη και έγινε ο βιολιστής στη στέγη.

Ο Δράκων πήγε στο Χ-Factor και έκανε τον Σάκη Ρουβά να αισθανθεί.

Ο Irvine άρχισε να γράφει επιτέλους σοβαρά πόστς στο μπλόγκ του. Ο Dreamkiller άρχισε να γράφει γενικά πόστς στο μπλόγκ. (Not a chance in hell)

Heell - Παιδία, ήρθα επιτέλους. Είχα πρόβες για αυτό άργησα. Τώρα μπορώ να παίξω στην ιστορία! :L
*ησυχία*
Η- Παιδιά? Παιδιά?
*περισσότερη ησυχία*
Η- Δε σας αγαπώ,κύριοι :W

THE END

A Virtual Lovestory - Part 2

Υπάρχουν στιγμές στη ζωή όπου τα γεγονότα επαναλαμβάνονται, απλά ένα ή περισσότερα πρόσωπα αλλάζουν. Αυτή είναι μια τέτοια στιγμή.

...Κάποια μέρα ξύπνησε, όπως κάθε άλλη μέρα, μα όταν αντίκρυσε το γνώριμο πια για αυτόν θέαμα της οθόνης του υπολογιστή δε χαμογέλασε, αλλά αναστέναξε βαθιά. Η μαγεία που κάποτε τον είχε γοητεύσει και τον κρατούσε καθηλωμένο είχε πια χαθεί. Και όταν κάτι έχει χαθεί, τότε είναι στη φύση του ατόμου να αποζητά κάτι καινούργιο. Εκείνη αδυνατούσε να δεχτεί οτι είχε χαθεί και έμενε εκεί, σαν φάντασμα, σαν μια υπενθύμιση ότι κάποτε υπήρχε για αυτόν. Αυτός, φοβούμενος οτι η μαγεία θα ήταν δύσκολο να ξαναβρεθεί, έβρισκε τον εαυτό του να χάνεται στις αναμνήσεις μιας εποχής που τον έκαναν ευτυχισμένο. Μέχρι που οι αναμνήσεις αυτές τον έδιωξαν από μέσα τους βίαια, με μια ηχηρή σφαλιάρα τον ξύπνησαν από το λήθαργο. Δεν μπορούσε να καταλάβει τι ένιωθε τώρα, αλλά θυμόταν τι ένιωθε τότε. Και συνειδητοποίησε οτι τα συναισθήματα του είχαν αλλάξει. Συνειδητοποίησε οτι για να πιστέψεις την μαγεία, πρέπει να την δεις, να της μιλήσεις, να την αγγίξεις, να την οσφρηστείς, να την αισθανθείς. Δεν ένιωθε χαρούμενος, αλλά ήταν αποφασισμένος οτι θα έβρισκε αυτή τη μαγεία εκεί έξω...πάση θυσία.

Κάποια μέρα ξύπνησε,νιώθοντας οτι κοιμόταν αιώνες. Ξύπνησε πραγματικά. Και έκλεισε τον υπολογιστή.

The End.

Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2009

Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2009

Inside Joke- Part 7+4i

Heell-ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ,ΦΟΒΕΡΟΣ ΤΙΤΛΟΣ ΡΕ ΙΡΒΗΝ.Επειδή δεν μπορείς να συγκρίνεις μιγαδικούς αριθμούς. Παίρνει ένα 7,5/10 από τον Heell. Παω να μετρήσω κόκκους ρυζιού τώρα. :L
*Και για αυτό ο Heell δεν μπαίνει στην ιστορία ποτέ.*

Ι- Παιδιά, αποφάσισα να συνεχίσω την ιστορία!!!!
C- ΛΑΛ, καλέ μου Ίρβην. /hug
D- Άντε και είχα βαρεθεί ΑΦΑΝ-ταστα!
WF- Ενώ εμείς γουστάραμε...
D- Το καταλάβατε παιδιά? ΑΦΑΝ-ταστα. Επειδή έχω αφάνα. LOL, πάλι επίκουρο είπα.
DG- axa. FAIL!
L- Ρε παιδιά πάμε να παντρέψουμε τον Φόρτσα. Έχω να διαβάσω και για την εξεταστική,ναούμ.
Ι- Μαζέψτε τον Robert Plant ρε! Υπάρχει και εξεταστική Σεπτεμβρίου ξέρεις...
L- Τι είναι εξεταστική Σεπτεμβρίου? Δεν καταλαβαίνω...
D- Robert Plant λολ. Καλό κολλητέ μου.:| Επειδή ο Λόδυς είναι φυτό, στα αγγλικά Plant.
DG- Θυμάστε εκείνο το επεισόδιο στο House με έναν που είχε μείνει φυτό?
Όλοι- ΟΧΙ.
WF- House... CAMERON <3
D- Λολ, η Κάμερον είναι μικρότερη του 3! I'm white and nerdy!
C- I'm celibate. lal.

*Λίγο αργότερα στο μαγαζί που δουλεύει ο Φόρτσα*
Boss- Μαζευτήκαμε εδώ σήμερα για να παντρέψουμε τον αγαπημένο μου υπάλληλο Γουόριο Φόρτσα με...
Sindar- menaskoofo.
I- Τον σκούφο του Dolving OHHH
C- Λαλ, πλάκα με κάνεις? Όχι με αυτό το σκούφο. Άντε τελειώνετε να χορέψουμε και disco μετά, σε λέω.
B- Sindar, φέρε σε παρακαλώ τον σκούφο.
S- *giefs skoofo*
C- Ρε συ γιατί μιλαει έτσι? Volapuk μιλάει η Plattduutsch?
I- Του είπα να γράφει στα ελληνικά, αλλά αυτός το βιολί του...
D- Χαχαχα, το πιάσατε? Επειδή ο Σίνταρ παίζει βιολί. Έπικ.
S- Τopxiasame ;)
L-Υπάρχουν {{{}}} είδη ανθρώπων: οι μαθηματικοί και οι C(μαθηματικοί).Λολ το πιάσατε?
Ολοι- ΟΧΙ.
S- Egotopxiasakiafto ;)
L- Να'τος ο true μαθηματικός! Τα σπάμε εμείς οι true μαθηματικοί ddd.
WF- Ρε μικροί, παντρεύομαι. *φοράει σκούφο*
S- Naziseteh :)
Σονγκόκου- Ο πατέρας σου που είναι?
WF-... -.- Στη Σουηδία
Σ- Μα καλά? Ούτε στο γάμο σου δεν έρχεται...Τι σόι πατέρας είναι αυτός?
WF-...Ντόπελ, πέτα τον έξω!
DG- /papasm /papasm /papasm!!!
Σ- ΑΑΑΑΑΑΑΑΑ *βγαίνει από το μαγαζί τρέχοντας*
WF- Oreos.
D- Χαχαχαχα το πιάσατε? Ωραίος σαν τα Oreos, τα μπισκότα που τρώει ο Φόρτσα.
Ι- Καλά κολλητέ είσαι και γαμώ τους αστειάτορες :| TCMCE!!!
B- Σεμνά,παιδιά. Ας συνεχίσουμε με την τελετή.Γουόριεφορτσα,δέχεσαι αυτό τον σκούφο για ένδυμα σου μέχρι ο θάνατος ή το λούσιμο σας χωρίσει αιώνια?
WF- Αμε..
Β- Σκούφε εσύ τι λές?
C- Λαλ, περιμένεις να σου απαντήσει ρε? Ρε θα βάλω τον Lars να τον δείρει...Και μετά θα τον παίξω και ενα WAR να χάσει και εκεί,σε λεω.
B- Ωραία...και τώρα με την δύναμη που μου δίνει ο στυγνός καπιταλισμός σας ονομάζω...
Ι-Και πως θα λέγεται τώρα ο σκούφος? ΣΚΟΥΦΟΡΤΣΑ?
DG- FAIL FAIL FAIL.
I- :W Καλά ντε. Το είχα σκεφτεί από χτες και περίμενα πως και πως να το πω. :L
S- Gameeleeo emvateerioh violeeh moo peksosto.
B- Περίμενε Sindar, πρέπει να το κάνουμε σαν τις ταινίες! Έχει κανέις καμιά αντίρρηση πριν τους ονομάσω συζύγους?
*ησυχία*
Β- Ωραία...
L- ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ... ΔΕ ΜΑΓΑΠΑΣ ΠΧΙΑ? ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΝΤΡΕΥΕΣΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΚΟΥΦΟ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ?
DG- Ω ωραία! Plot twist! Τα λατρεύω αυτά.
WF- Όχι, δε σ'αγαπώ πια Χοανίτα. Κατάλαβε το...
L- Μα..Μα...

*to be continued*

Κυριακή 4 Ιανουαρίου 2009