Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011

Άντε γαμήσου που μου θες και τίτλο.

-"Και που λες, πρώτη μέρα στην Ιατρική μου λέει ο καθηγητής της Ανατομίας ότι οι φοιτητές της Ιατρικής χρειάζονται περισσότερο μια φοιτήτρια Ιατρικής παρά έναν ιατρικό σκελετό... Πως με επηρέασε αυτή η συμβουλή? Πρώτον, δεν πήρα ποτέ ιατρικό σκελετό, οπότε δυσκολεύτηκα να περάσω οστεολογία και δεύτερον, κυνηγούσα για ένα χρόνο μια φοιτήτρια Ιατρικής από το έτος μου που μου άρεσε. Κοκκινομάλλα. Γιώτα την λέγαν. Μ'αρέσουν πολύ οι κοκκινομάλλες, δεν ξέρω γιατί... Κυνηγούσα που λέει ο λόγος δηλαδή. Δεν της είπα και ποτέ ότι την γουστάρω. Βασικά...δεν της μίλησα και ποτέ. Τα είχε με έναν μυστήριο τυπά, μεγαλύτερο έτος, ένα κωλόπαιδο με μηχανή. Και πάντα ένιωθα ότι ήταν άδικο, γιατί εγώ ήμουν καλό παιδί και την αγαπούσα..."
-"Συγνώμη που σας διακόπτω, αλλά γιατί στον πούτσο με νοιάζει εμένα αυτό;"
-"Άκου να σου πω, σε πληρώνω που σε πληρώνω, δε μπορώ να σου λέω τον πόνο μου; Τι αγένεια είναι αυτή;"
-"Γιατρέ, εγώ σας πληρώνω για να με ακούσετε..."
-"Εεεεε...έχεις δίκαιο, Γιώργο...Πάντα μπερδευόμουν με αυτό...Συγνώμη κιόλας, αλλά δε την αντέχω την αδικία. Πες ρε Γιώργη, δε μου φέρθηκε μαλακισμένα;"
-"Τι να πω, γιατρέ... Είμαι σίγουρος ότι είστε εξαίρετο παιδί και δεν της αξίζατε..."

Ο γιατρός δάκρυσε με αυτά τα λόγια του Γιώργου. Ο γοητευτικός και λαμπρός νεαρός (που τυχαίνει να είναι συνονόματος, αλλά επ'ουδενί δε βασίζεται στον γοητευτικό και λαμπρό γράφοντα) είχε εξαιρετικό λέγειν!

-"Πραγματικά,νιώθω καλύτερα ήδη! Είσαι καλός, Γιώργο...Πες μου λίγα ακόμα..."
-"Εεεεε...όλες οι γυναίκες είναι πουτάνες!"
-"Όλες εκτός από..."
-"Εεεε...εκτός από τη μάνα σας και την αδερφή σας!"
-"Έτσι μπράβο ρε Γιώργη! Πες τα αγόρι μου! Έχεις σκεφτεί να γίνεις ψυχολόγος;"
-"Λίγο αργά για αυτό, η αλήθεια είναι."
-"Το΄χεις πάντως, νιώθω πολύ καλά σου λεω..."
-"Ευχαριστώ, αλλά να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε μπας και νιώσω και εγώ καλά;"

Ο γιατρός έβηξε ελαφρά. Ίσως επειδή ήθελε να μπεί στο θέμα, ίσως επειδή διέκρινε ένα σεξουαλικό υπονοούμενο στην τελευταία πρόταση του Γιώργου. Δε θα μάθουμε ποτέ.

-"Λοιπόν, ήρθες στο νοσοκομείο το πρωί, έτσι;"
-"Το πρωί ήρθα, το μεσημέρι μπήκα..."
-"Ας μην είμεθα πλεονέκτες, Γιώργο, το σημαντικό είναι ότι μπήκες! Άλλοι πεθαίνουν πριν μπούν!"
-"Και αυτό το λέτε για καλο;"
-"Αχεμ...και για πες, τι έχεις?
-"Ξύπνησα με έναν πόνο στην κοιλιά κάπου στις 4 τα ξημερώματα..."
-"Εγώ ξυπνάω με ένα ξυπνητήρι σε σχήμα αγελάδας. Μου το πήρε ο κολλητός μου για τα γενέθλια μου, είναι πολύ γαμάτο!"
-"Γιατρέ!"
-"Τι; Είναι όντως γαμάτο! Τέλος πάντων...εσύ τι νομίζεις ότι φταίει;"
-"Ήλπιζα ότι θα μου το πείτε εσείς αυτό..."
-"Χμμ...χμμ...γιατί;"
-"Γιατί είστε γιατρός!"
-"Σωστή σκέψη! Φυσιολογική λειτουργία εγκεφάλου, check."
Ο γιατρός έβαλε τικ σε ένα clipboard που κρατούσε στα χέρια του. Ο Γιώργος, καθισμένος στο κρεβάτι του νοσοκομείου, τον κοιτούσε με ένα βλέμμα κατά το ήμισυ βαριεστημένο και κατά το ήμισυ σαστισμένο.
-"Λοιπόν...", συνέχισε ο γιατρός, "...θέλω να μου πείς τι έφαγες χτές."
-"Ήμουν σε κάτι φίλους και παραγγείλαμε από ένα γυράδικο που είχε προσφορά."
-"Χμμμ...τι είδους προσφορά;"
-"10 πιτόγυρα και 1,5 λίτρο coca-cola με 10 ευρώ."
-"Διάολε, είναι καλή προσφορά! Αποκλείεται να φταίει αυτό..."
-"..."
-"Από ποιό μαγαζί πήρες; Έχεις πρόχειρο τηλέφωνο; Ρωτάω από ιατρικό ενδιαφέρον πάντα."

Κάπου εκεί ο Γιώργος αποφάσισε ότι ήθελε να αλλάξει γιατρό και σκέφτηκε ένα σατανικό σχέδιο. Του έδωσε το τηλέφωνο αρχικά γιατί αν έφταιγε αυτό, ήθελε ο γιατρός να πάθει ότι και αυτός και στη συνέχεια απλά τον άφησε να συνεχίσει τις ερωτήσεις...

-"Εξέταση αίματος έκανες;"
-"Όχι, φοβάμαι τις βελόνες."
-"Καταλαβαίνω, είναι τρομακτικές οι βελόνες... Έχει και η νοσοκόμα λίγο Parkinson, μεταξύ μας, δε σε παρεξηγώ."
-"Γιατρέ, στέκομαι εδώ.", είπε η νοσοκόμα από δίπλα.
-"Ωωωω καλημέρα κυρία Αφροξυλάνθη, δε σας πρόσεξα! Τι όμορφη μέρα έξω! Και εσείς γοητευτική όπως πάντα!"
-"Άντε και γαμήσου!"
Η νοσοκόμα απομακρύνθηκε φουριόζα.
-"Ουυυ, κάποιος έχει περίοδο σήμερα! Anyway...καρδιογράφημα έκανες;"
-"Όχι μωρέ, ποιός να σκουπίζει τώρα την κρέμα από το στήθος;"
-"Ναί, ναί, είναι κουραστικό όντως... λερώνει και την μπλούζα... Μήπως έκανες ακτινογραφία;"
-"Τζάμπα ακτινοβολία θα τρώμε ρε γιατρέ;"
-"Σωστά, σωστά...τι να πω...η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά... Θα περιμένεις να φωνάξω τον προϊστάμενο μου να σε δεί."
-"Θα περιμένω...χειμώνας θα ντυθώ."
-"Χα! Όλοι οι γιατροί λατρεύουν μια καλή αναφορά σε τραγούδι των C:Real! Μείνε εκεί!"
-"Γιατρέ, για να φύγω από εδώ πρέπει να πάρω εξιτήριο."
-"Ασ'τα να πάνε... γαμημένη γραφειοκρατία... Κουράγιο, Γιώργη, επιστρέφω σε λίγο!"
-"Είσαι μεγάλος μαλάκας...", είπε ο Γιώργος ψιθυριστά.
-"Είπες κάτι;"
-"Λέω, είσαι κάθε μου σκέψη, κάθε ανάσα φωτιά."
-"Αχ...σταμάτα, σάτυρε!"

Ο γιατρός επέστρεψε λίγη ώρα μετά με έναν μεγαλύτερο γιατρό με μουστάκι και γυαλιά. Κρατούσε στα χέρια του μια σακούλα από τυροπιτάδικο.

-"Τι έγινε, νεαρέ; Πες μου γρήγορα, γιατί έχω φοβερή δουλειά και με έφερε επειγόντως ο βοηθός μου."
-"Αυτό που κρατάτε είναι τυρόπιτα;"
-"Όχι..."
-"Βλέπω στη σακούλα που γράφει τυροπιτάδικο."
-"Βλέπει πράγματα... διάολε, είναι πιο σοβαρά από ότι νόμιζα! Μπάμπη, βγάλε το check από τη σωστή εγκεφαλική λειτουργία..."
-"Γιατρέ, μπορείτε απλά να με εξετάσετε; Πονάει η κοιλιά μου, λέμε!"
-"Άκου να σου πω νεαρέ, εδώ είναι δημόσιο νοσοκομείο. Δεν έχουμε υποχρέωση να εξετάζουμε κανέναν!"
-"Μα έχετε..."
-"Δεύτερη ψευδαίσθηση σε δυο λεπτά. Μάλλον βράζει από πυρετό... Μπάμπη, θερμόμετρο!"
-"Το πρώτο λέγεται παραίσθηση."
-"Είναι και εξυπνάκιας! Το θερμόμετρο στον κώλο, Μπάμπη!"
-"Γιατρέ, απλά εξετάστε με! Σας παρακαλώ!"
-"Άντε,άντε, κάνε α..."

Ο Γιώργος άνοιξε διάπλατα το στόμα του και ο προϊστάμενος κοίταξε μέσα με ένα από αυτά τα ξυλάκια του ΟΡΛ.

-"Λοιπόν, έχεις μεγάλες αμυγδαλές! Πρέπει να τις αφαιρέσεις! Αμυγδαλίτιδα είναι, εξηγεί και τον πυρετό!"
-"Ποιόν πυρετό;"
-"Αυτόν που θα σου μετρήσω μόλις σου βάλω το θερμόμετρο στον κώλο."
-"Διακρίνω μια επιθετικότητα και δε μ'αρέσει, πρώτον, και δεύτερον, τι σχέση έχουν οι αμυγδαλές με τον πόνο στην κοιλιά;"
-"Τα πάντα είναι σχετικά, όπως είπε και ο φίλος μας ο Αϊνστάην..."
-"ΔΕ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΤΟ ΕΝΝΟΟΥΣΕ ΕΤΣΙ!"
-"Ασε ρε βλάχε που θα μας πεις και πως το εννοούσε ο Αϊνστάην!"
-"Μα...μα...μα..."
-"Μαρσουπιλαμί! Έχεις και παράπονο...Μετά την εγχείρηση, σου δίνουν να φας παγωτό!"
-"Μα σας φαίνεται λογικό αυτό ιατρικά;"
-"Ναι, μου φαίνεται. Ίσως φταίει το ότι έμαθα ιατρική βλέποντας επεισόδια House."
-"AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA."
-"Έλα, μη φωνασκείς! Βγάζεις αμυγδαλές, τρως παγωτό, είσαι καλά! Άντε σε αφήνω τώρα, γιατί έχουμε και άλλες δουλειές. Αυτή η τυρόπιτα δε θα φαγωθεί μόνη της!"

Και ο γιατρός έφυγε αφήνοντας τον Γιώργο μόνο του να χτυπιέται ουρλιάζοντας. Οι γιατροί εξήγησαν την υπερβολική του συμπεριφορά με βάση το μεγαλό πυρετό που του προκάλεσε η αμυγδαλίτιδα. Την επόμενη μέρα, ο Γιώργος έβγαλε τις αμυγδαλές του, έφαγε ωραίο παγωτό και τον άφησαν να φύγει. Δεν ξαναέφαγε από εκείνο το γυράδικο και από τότε η κοιλιά του δεν τον ενόχλησε. Δε μπορούμε να πούμε το ίδιο για τον dr.Μπάμπη που παρήγγειλε από εκεί την επόμενη μέρα. Όπως και να το κάνουμε, 10 πιτόγυρα και 1,5 λίτρο coca-cola με 10 ευρώ ήταν γαμάτη προσφορά.

THE END