Τρίτη 11 Μαρτίου 2014

ΛΟΛ πλάκα κάνω, κάτι έγραψα.

-Και ποιος είσαι τέλος πάντων, ρε φίλε;

-Καλή ερώτηση, πάντα με απασχολούσε και δεν έχω ακριβώς ικανοποιητική απάντηση.

-Ένα γαμημένο όνομα δεν έχεις;

-Tι σημασία έχει το όνομα μου; Η ζωή μου ορίζει ποιος πραγματικά είμαι...

-Οκ, μπήκες σε μια σπηλιά να πουλήσεις δηθενιά σε έναν κύκλωπα. Θες συγχαρητήρια;

-Θέλω να κάνω μια συζήτηση που να ξεφεύγει από τις νόρμες.

-Το να μου πεις το γαμημένο σου όνομα είναι νόρμα δηλαδή;

-Οδυσσέα τον λένε!

-Ελπήνορα, σκάσε, γαμώ το Δια σου!

-Προσπαθώ να βοηθήσω, αφεντικό, η συζήτηση είχε φτάσει αντικειμενικά σε τέλμα.

-Το ότι ξέρεις τη λέξη "τέλμα" είναι ένα μικρό θαύμα από μόνο του, σκατόμυαλε υπάνθρωπε. Τώρα κάτσε σε μια γωνιά και αναλογίσου πόσο άδικη είναι η ύπαρξη σου για τα άλλα σπερματοζωάρια που τους πρόλαβες τη θέση.

-Ρε, μη μιλάς έτσι στο παιδί. Τι έκανε για να αξίζει τέτοια συμπεριφορά;

-Yπάρχει, ρε. Αυτός και κάμποσοι ακόμα μαλάκες. Και η άλλη τους είχε μεταμορφώσει σε γουρούνια και επειδή την πήδηξα, μετά τους έκανε πάλι ανθρώπους. Εγώ απλά τη γούσταρα και ήθελα να πηδηχτούμε, δεν της ζήτησα καμιά χάρη...

-Τι παραλήρημα είναι αυτό, ρε; Για ποιους μιλάς;

-Συνταξιδιώτες. Ανεπιθύμητοι. Μου τραγουδούσαν οι σειρήνες και είχα μαγευτεί, όχι από το τραγούδι αλλά από τη σκέψη να τσακιστώ στα βράχια. Και αυτοί με δέσαν με σκοινιά...

-Τι σου συμβαίνει, ρε Οδυσσέα;

-Δεν ξέρω, ρε φίλε. Απλά κάνω πράγματα. 10 χρόνια σχεδόν. Οτιδήποτε για να μη γυρίσω σπίτι. Γαμήθηκα να τρώω λωτούς και δεν ξέχασα τίποτα απολύτως. Μπήκα σε μια γαμωσπηλιά ενός γαμημένου κύκλωπα γιατί έτσι μου ήρθε. Ήθελα απλά να σου πω μαλακίες, έτσι, γιατί βαριέμαι.

-Και γιατί να τα πεις σε εμένα; Δεν έχεις οικογένεια να σε ακούσει;

-Μα αυτό είναι το νόημα. Δε θέλω να γυρίσω πίσω, ρε φίλε. Οτιδήποτε άλλο από αυτή τη γαμωρουτίνα. Μακάρι να είναι καλά ο γιος μου. Μακάρι να είναι καλά ο σκύλος μου. Μακάρι η γυναίκα μου να πηδιέται με κάθε μνηστήρα που θα της χτυπάει την πόρτα και να μη με σκέφτεται πολύ. Και ίσως κάποια μέρα να με συγχωρήσει, γιατί θα καταλάβει ότι αυτή η καθημερινότητα στην οποία δεν γύρισα ποτέ, για μένα θα ήταν μια "οδύσσεια".

Δευτέρα 10 Μαρτίου 2014

Τίτλος γεμάτος φαντασία.

Ήθελα να γράψω κάτι αυτοτελές.

Δεν έχω έμπνευση.

Σκατά.

Καληνύχτα.