Τετάρτη 28 Μαΐου 2014

Τα χρονικά του Ρενέ-Νάσου Παλαιολόγου : O άνθρωπος που έκλεψε τα αστέρια ( V )

Μούχλα. Βερνίκι. Μυρωδιά χαρτιού και μελανιού. Ένα απροσδιόριστο μίγμα μιας βαριάς αντρικής κολόνιας και ενός μεθυστικού γυναικείου αρώματος στην ατμόσφαιρα.  Για κάποιους αυτό το μέρος θα ήταν αποπνικτικό. Για έναν άντρα όμως, αυτό το μέρος ήταν το σπίτι του...

Ο Ρενέ-Νάσος Παλαιολόγος ήταν διπλά βυθισμένος, τόσο στις ανούσια περίπλοκες σκέψεις του, όσο και στην αναπαυτική βυσσινί δερμάτινη καρέκλα του. Μπροστά του, πάνω στο χαοτικά ακατάστατο γραφείο του είχε τοποθετημένη μια σκακιέρα με τα πιόνια να βρίσκονται σε εντελώς λάθος θέσεις. Γύρω-γύρω ένα φωτιστικό με μισοκαμμένη λάμπα, μια γραφομηχανή και βουνά από φάκελους επι φακέλων. Είχαν περάσει ώρες που δεν είχε πει την παραμικρή κουβέντα, αλλά στην πιστή του γραμματέα Σμαράγδα αυτό το χρονικό διάστημα φάνταζε περίπου 8 μήνες και 10 μέρες.
Λίγα δευτερόλεπτα μετά, σήκωσε το δεξί του χέρι και μετακίνησε ένα άλογο πέντε τετράγωνα διαγώνια. Ήταν φανερό πως δεν είχε ιδέα πως να παίζει σκάκι, καθώς και το ότι έβλεπε πολλές σειρές και ταινίες. Στη συνέχεια, σήκωσε έναν φάκελο από την κορυφή της στοίβας, τον εξέτασε βιαστικά από την πρώτη ως την τελευταία γραμμή και άφησε έναν αναστεναγμό. Ο ήχος αυτός ξύπνησε την μισοκοιμισμένη Σμαράγδα στο απέναντι (ομολογουμένως αρκετά μικρότερο σε μέγεθος) γραφείο.

-"Ποιος είναι ο Ροδόλφος Παλλάτσιο ντε Μάσα;"

-"Ποιος είναι;"

-"Τι είπες, Σμαραγδία;"

-"Τι είπα πάλι;"

-"Tι είπες, Σμαραγδία; ΤΙ ΕΙΠΕΣ; ΜΙΛΑ ΚΑΘΑΡΑ ΠΟΥ ΝΑ ΣΕ ΠΑΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΕ ΣΗΚΩΣΕΙ!", φώναξε φανερά ή προσποιητά εξοργισμένος ο Παλαιολόγος και γκρέμισε με μια αστραπιαία κίνηση του χεριού του μια από τις στοίβες των φακέλων.

-"Εεεεε... Ποιος είναι ο Ροδόλφος Παλλάτσιο ντε Μάσα;"

-"Πολύ καλή ερώτηση, Σμαραγδία, και σε ευχαριστώ που την έκανες... Η απάντηση είναι προφανής βέβαια. Ίσως όχι και τόσο. Όχι. δεν είναι."

-"Ε για αυτό ρώτησα και εγώ..."

-"Ο Ροδόλφος Παλλάτσιο ντε Μάσα είναι ο θανάσιμος εχθρός μου. Ο εγκέφαλος πίσω από κάθε ανατριχιαστικό έγκλημα στην πόλη μας τα τελευταία 14 χρόνια. Ο εραστής του χάους, ο μαέστρος της καταστροφής, το σπυράκι στο κάτω δεξιά μέρος των χειλιών, το τελειωμένο χαρτί υγείας σε δημόσια τουαλέτα."

-"Εννοείτε αυτό το σπυράκι που δεν το σπας γιατί το δέρμα σε εκείνη την περιοχή είναι ευαίσθητο και πονάει πολύ;"

-"Ακριβώς αυτό εννοώ!"

-"Μα τι αποτρόπαια εγκλήματα έκανε τέλος πάντων για να αξίζει μια τέτοια παρομοίωση;"

-"Εισέβαλλε σε σπίτια στις διακοπές του καλοκαιριού και άφησε τις βρύσεις να τρέχουν για να έρθουν υπέρογκοι λογαριασμοί νερού σε φτωχούς ανθρώπους! Κυκλοφόρησε την Coca Cola Vanilla και όταν με τα χίλια ζόρια καταφέραμε να μας αρέσει, την απέσυρε! Εμπόδισε την επανένωση των N'Sync! Επίσης, έχεις δει πουθενά εδώ και χρόνια μεγάλα Bake Rolls ή Ribena φραγκοστάφυλο σε κάποιο περίπτερο;"

-"Ναι, έχω δει..."

-"ΑΛΗΘΕΙΑ, ΠΟΥ;"

-"Δεν έχει σημασία! Κάποιος πρέπει να τον σταματήσει...Εσείς, κύριε Παλαιολόγε!"

-"Έχεις δίκαιο, Σμαραγδία, μα την μπάμπουσκα! Μα είναι ο μόνος άξιος αντίπαλος μου, ο μόνος που μπορεί να με ανταγωνιστεί εγκεφαλικά, ο μόνος που μπορεί να έχει λεπτό μουστάκι χωρίς να φαίνεται γελοίο. Και είναι άπιαστος, σαν να κυνηγάω τη σκιά μου. Και τώρα που έκλεψε τα αστέρια και βύθισε την πόλη στο σκοτάδι, εξαφανίστηκε όπως και η σκιά μου..."

-"Αν η σκιά είναι ένα ποντίκι, το φως είναι ένα κομμάτι τυρί...", είπε η Σμαράγδα με περισπούδαστο ύφος και αναρωτήθηκε ταυτόχρονα γιατί δεν μπορούσε να λύσει το σταυρόλεξο στο προηγούμενο κεφάλαιο. Το πρόσωπο του Παλαιολόγου έλαμψε ξαφνικά.

-"Αυτό είναι, πιστή μου Σμαραγδία! Πρέπει να τον κάνω να εμφανιστεί από το σκοτάδι με το να σταθώ στο φως..."

Ο Ρενέ-Νάσος Παλαιολόγος σηκώθηκε από την καρέκλα του, ίσωσε τον γιακά της καμπαρντίνας του και με τον δείκτη του έριξε κάτω τον μαύρο βασιλιά από τη σκακιέρα.

-"Ρουά ματ! ...φέρε μου το τηλέφωνο, Σμαραγδία, πρέπει να μιλησω με τον δήμαρχο!"

Φήμες λένε πως εκείνη τη στιγμή χαμογέλασε όπως δεν είχε ξαναχαμογελάσει ποτέ.