Μερικές φορές μου τη δίνει τόσο πολύ αυτός ο κόσμος. Τόσο μα τόσο πολύ. Και θα ήταν "ωραίο" να έγραφα άλλο ένα από τα συνηθισμένα κείμενα που βλέπετε στα blogs από άτομα που θέλουν να γκρινιάξουν για οτιδήποτε. Δε μου αρέσουν αυτές οι κοινοτυπίες, αλλά για κάποιο λόγο σήμερα έχω αυτή την ανάγκη να γράψω μιά τέτοια. Αλλά για ποιό πράγμα να πρωτογκρινιάξω? Είναι σαν να είμαι σε ένα τεράστιο δωμάτιο με σκατά και να πρέπει να διαλέξω ποιό είναι το πιο σκατουλί..
Ίσως σας κάνει έκπληξη οτι ένα άτομο με τόση έφεση στην χαζομάρα όπως εγώ να θέλει να γράψει ένα καθ'όλα "αρνητικό" κείμενο. Ίσως και όχι. Σήμερα απλά είναι μια από τις μέρες όπου ακόμα και να αναπνέω μου φαίνεται επίπονο. Και θα ήθελα τόσο να γράψω ένα ωραιότατο κειμενάκι με τα γνωστά μου αστεία(?) και θα το ευχαριστιόμουν προσωπικά σε πολύ μεγάλο βαθμό. Δυστυχώς η έμπνευση μου έχει φύγει μαζί με τη διάθεση μου.
Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ελπίζουμε για καλύτερες μέρες.
And thus ends another pointless entry on this blog.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου