Ο κύριος Belvedere βυθιζόταν βαθιά στην γκρίζα θάλασσα...ξαφνικά ένα έντονο φώς τον περιτριγύρισε...Άνοιξε τα μάτια του και πετάχτηκε απότομα προς τα πάνω, ιδρωμένος, λες και μόλις είχε δει έναν εφιάλτη. Δε βρισκόταν πια μέσα στη θάλασσα, αλλά σε ένα κρεβάτι, σε ένα άδειο δωμάτιο με ολόλευκους τοίχους. Του έμοιαζε γνώριμο, αλλά είχε κάτι διαφορετικό...Σηκώθηκε από το κρεβάτι και πήγε προς την πόρτα στην άκρη του δωματίου. Την άνοιξε και βγήκε σε έναν πανομοιότυπο διάδρομο με λευκούς τοίχους.
-"Κάποιος βλέπει πάρα πολύ Matrix.",σκέφτηκε από μέσα του και προχώρησε προς μια κατεύθυνση του διαδρόμου. Ο διάδρομος ήταν άδειος εντελώς. Υπήρχαν πολλές πόρτες με αριθμούς γύρω του. Προσπάθησε να ανοίξει κάποια, αλλά ήταν όλες κλειδωμένες. Από μια πόρτα βγήκε ξαφνικά ένας τύπος με ολόλευκα ρούχα και φτερά στην πλάτη του.
Ο Belvedere τον σταμάτησε.
-"Συγνώμη...που βρίσκομαι?"
-"Μα στον Παράδεισο φυσικά...χαχα! Τι αστεία ερώτηση!".
-"Δηλαδή είσαι άγγελος?"
-"Όχι, πωλητής φαλάφελ! Για τι σου φαίνομαι?"
-"Συγνώμη, είμαι καινούργιος εδώ. Ψάχνω να βρώ το Θεό."
-"Δεν είσαι ο μόνος! Κανείς δε τον βρίσκει και ξενερώνουν στο τέλος!Χαχαχα! Θες να έρθεις μέσα για χαρτιά? Είμαι με τον Μιχαήλ Άγγελο και τον Άγγελο Σικελιανό. Χαχαχαχα, τα λέω πολύ πετυχημένα. Μπράβο μου!"
-"Ναι, ναι, όντως...αλλά βιάζομαι λίγο και το χιούμορ σου δε βοηθάει. Που μπορώ να βρω το Θεό?"
-"Μέσα σου φυσικά! Ο Θεός είναι μέσα σε όλους μας. Χαχαχαχα!", είπε ο άγγελος και αφού είδε το εκνευρισμένο βλέμμα του κυρίου B, συνέχισε "Καλά, καλά...ο Θεός είναι στη τελευταία πόρτα του διαδρόμου, ευθεία μπροστά, έχει μια πινακίδα που γράφει 777 απ'έξω. Δε το χάνεις."
Ο κύριος Belvedere προχώρησε στο διάδρομο, ανάμεσα σε πανομοιότυπες λευκές πόρτες με αριθμούς, μέχρι που βρήκε την πόρτα 777 ακριβώς μπροστά του. Χτύπησε και την άνοιξε χωρίς να περιμένει απάντηση...
Βρέθηκε σε ένα σκονισμένο γραφείο. Στην καρέκλα καθόταν ένας γέρος άντρας με μεγάλη άσπρη γενειάδα και μακριά άσπρα μαλλιά, που έπαιζε πασιέντζα στον υπολογιστή του. Τον τοίχο στόλιζαν διάφορες φωτογραφίες με τον Χριστό, την Παναγία και διάφορους αγίους. Οικογένεια και οικογενειακούς φίλους δηλαδή. Λίγο πιο πέρα, σε ένα χρυσό κλουβί βρισκόταν ένα περιστέρι.
-"Α...κύριε Belvedere...καλώς ήρθατε! Σας περίμενα! Καθίστε!", είπε ο Θεός καθώς έκλεινε την πασιέντζα και γυρνούσε προς το μέρος του κ.B.
-"Είσαι ο Θεός!!!"
-"Ευχαριστώ! Και εσύ είσαι πολύ cool!"
-"Eεεε...είναι ένας μαύρος και ένας Εβραίος και παλεύουν σε ένα φούρνο. Ποιός θα νικήσει?"
-"Το ξέρω...ο Εβραίος επειδή παίζει εντός έδρας."
-"Γαμώτο...", σκέφτηκε ο κύριος B. και κάθισε απογοητευμένος. Κοίταξε το περιστέρι κάμποση ώρα, μην έχοντας κάτι να πει.
-"Α...το Άγιο Πνεύμα! Πες γειά στον κύριο Belvedere!", είπε στο περιστέρι ο Θεός.
-"Γούτ γούτ!", είπε το Άγιο Πνεύμα και κούνησε τα φτερά του για λίγη ώρα.
Ο κύριος Β. δεν ένιωθε πολύ καλά. Οτι είχε εναπομείνει από τα πιστεύω του είχε μόλις εξαφανιστεί...
-"Δε το πιστεύω...", ψέλλισε με όση δύναμη του είχε απομείνει.
-"Το ξέρω οτι είναι δύσκολο να αποδεχτείς ότι όλα αυτά που βλέπεις είναι πραγματικότητα...Όμως πλέον έχεις δει αδιάσειστες αποδείξεις! Το παραδέχεσαι οτι ο Θεός υπάρχει και έκανες λάθος?"
-"Ναι...το παραδέχομαι.", είπε με μισή καρδιά ο Belvedere.
-"XA!!!! ΔΕ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ! ΗΤΑΝ ΤΟΣΟ ΕΥΚΟΛΟ ΤΕΛΙΚΑ!", είπε ενθουσιασμένος ο Θεός.
-"Ε?"
Ο Θεός έβγαλε την ψεύτικη γενειάδα και τα μαλλιά του και φάνηκε ένας γέρος άντρας με φαλάκρα και παχουλά μάγουλα. Έβγαλε ένα ζευγάρι γυαλιά από ένα συρτάρι στο γραφείο και τα φόρεσε. Ο κύριος Belvedere δεν πίστευε στα μάτια του!
-"ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ! ΕΙΣΑΙ Ο ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ!"
-"Ακριβώς! Το ήξερα οτι θα τα καταφέρω να σε κάνω να απαρνηθείς τα πιστεύω σου! Χαχαχαχαχα, θα πάρω τόσα λεφτά από τους γιατρούς που βάλαμε στοίχημα!"
-"Τι...τι...τι εννοείς?"
-"Όλα αυτά ήταν ένα σχέδιο...έβαλα μια νοσοκόμα να σου βάλει προσωρινή αναισθησία και μέχρι να ξυπνήσεις έβαλα όλους τους γιατρούς να φορέσουν λευκά ρούχα και φτερά και κλείδωσα όλα τα δωμάτια των ασθενών. Πήρα αυτή την περούκα και την ψεύτικη γενειάδα και ένα περιστέρι μέσα σε ένα χρυσό κλουβί και έστησα όλες αυτές τις εικόνες στον τοίχο, για να προσποιηθώ το Θεό! Ξέρεις...στους γιατρούς αρέσει να παίζουν το Θεό. Από εκεί το εμπνεύστηκα! Και εσύ το πίστεψες! Χωρίς καμία αμφιβολία απαρνήθηκες τα πιστεύω σου!"
-"Μα...μα...μα...γιατί το έκανες αυτό?"
-"Ξέρεις πόσο μου έσπαγες τα νεύρα με τα εξυπνακίστικα σου σχόλια και τις αμπελοφιλοσοφίες σου? Νομίζεις οτι τα ξέρεις όλα! Ξέρεις πόσοι γιατροί μου παραιτήθηκαν για να ξεκινήσουν πνευματικές αναζητήσεις από αυτά που τους είπες?"
-"Καλά έκαναν! Πάντα το έλεγα εγώ ότι η θρησκεία είναι ένα μάτσο μαλακίες και τώρα κατάφερες να το αποδείξεις περίτρανα!", είπε με σιγουριά ο Belvedere.
-"Άσε τα σάπια, Belvedere. Πριν από λίγο απέδειξες ότι ούτε και εσύ πιστεύεις αυτά που λες! Χαχαχαχαχαχα, είμαι ιδιοφυία!"
-"Παρανοϊκός είσαι! Σκέψου πόσα λεφτά μόλις έχασες για ένα παράλογο, γελοίο σχέδιο που τι σκοπό είχε? Να πείσει έναν άρρωστο γέρο να μην είναι άθεος! Γιατί σκατά να κάτσεις να το κάνεις όλο αυτό?"
Ο διευθυντής το σκέφτηκε λίγη ώρα...
-"Όντως...μαλακία ήταν. Δε πειράζει, είχε πλάκα!"
Ο Belvedere τον κοίταξε εντελώς δύσπιστα.
-"Εεεεε...τι με κοιτάς έτσι? Γύρνα στο δωμάτιο σου!"
-"Οκ...αλλά πριν φύγω θέλω να σε ρωτήσω? Όλο αυτό με το Λόρδο Σατανά και την Κόλαση πως κατάφερες να το κάνεις?"
-"Ποιό Λόρδο Σατανά? Ποιά κόλαση?"
Ο κύριος Belvedere γούρλωσε τα μάτια του και λίγα δευτερόλεπτα μετά σωριάστηκε στο πάτωμα. Ακούστηκε ο πραγματικός επιθανάτιος ρόγχος του και όλα σκοτείνιασαν...
Μια γνώριμη φωνή ακούστηκε να του λέει:
-"Δεν άργησες τελικά! Μπράβο! Έλα, λέμε ανέκδοτα..."
THE END
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου